RJ45 - دوشاخه غربی
دوشاخه RJ45 به دوشاخه غربی نیز معروف است. دارای هشت تماس پلاگین است، اما بسته به نیاز شما می توان از تعداد متفاوتی از آنها استفاده کرد.

شایان ذکر است که انتساب رنگ سیم ها ممکن است بسته به استاندارد اساسی متفاوت باشد. اما حتی مهمتر از این انتساب رنگ این است که هر دو کابل تخصیص یکسانی داشته باشند و هر دو سیم به صورت جفت استفاده شوند.

کانکتور RJ45 به طور خاص با هدف انتقال داده در شبکه طراحی و ساخته شده است. این کانکتور به طور مداوم توسعه یافته است و اکنون یک کانکتور دقیق است که با محدودیت هایی در محدوده فرکانسی تا 250 مگاهرتز کار می کند و حتی تا 600 مگاهرتز نیز قابل استفاده است.

به طور کلی، کانکتورهای RJ، کانکتورهای استاندارد شده برای کابل کشی مخابراتی توسط کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا (FCC) هستند. این استانداردها طراحی دوشاخه ها و پریزها و همچنین تخصیص تماس آنها را نشان می دهد. آنها با حروف اول RJ همراه با یک عدد (RJ-45) مشخص می شوند - گاهی اوقات بدون خط فاصله (RJ45). مخفف "RJ" مخفف Registered Jack است که به معنی سوکت استاندارد شده است.

همه شاخه های RJ یکسان نیستند
اکثر کانکتورهای RJ مبتنی بر فیش های ماژولار و جک های ماژولار هستند، اما باید بدانید که آنها یکسان نیستند. به عنوان مثال، کانکتور RJ-21 وجود دارد که بر اساس طرح های پلاگین کاملاً متفاوت ساخته شده است.

اتصالات RJ45 در سراسر جهان برای اتصالات تلفن و شبکه استفاده می شود. معمولا از کابل هایی با سیم پیچ خورده استفاده می شود.

اولین کانکتورهای RJ45 توسط آزمایشگاه های بل در ایالات متحده در دهه 1970 معرفی شدند. اندکی پس از آن، کانکتورهای RJ استاندارد شدند. تعداد زیادی از شرکت ها در صنعت تلفن و مخابرات از کانکتورهای RJ، به ویژه کانکتورهای تلفن ماژولار استفاده گسترده ای کردند.

دوشاخه های RJ خیلی سریع در سرتاسر جهان گسترش یافتند و به همین دلیل در محاوره به عنوان "شاخه های مدولار غربی" یا "شاخه های غربی" شناخته می شوند.

این دوشاخه ها و سوکت های مربوطه در نسخه ها، اشکال مختلف و بر این اساس تعداد تماس های متفاوتی دارند. به منظور دسته‌بندی نسخه‌های مختلف، نام‌گذاری‌ها از یک الگوی ثابت پیروی می‌کنند: ابتدا دنباله حروف RJ می‌آید و به دنبال آن دو عدد که نوع دقیق رابط را مشخص می‌کنند، می‌آید.

پرکاربردترین دوشاخه های مدولار در بخش کامپیوتر/شبکه ​​و تلفن، دوشاخه های RJ هستند.

نسبتاً معمول است که هر کانکتور ماژولار هشت پین کامل (8P8C) به عنوان یک اتصال دهنده RJ-45 در شبکه نامیده شود، اگرچه اغلب RJ-48 یا RJ-49 8P8C است. نام GG45 از این موضوع مشتق شده است و مشابه TERA، نسخه ای را نشان می دهد که برای استفاده در سیستم های ارتباط داده رده 7 در نظر گرفته شده است.

در آلمان، دوشاخه‌های مدولار هشت پین (8P8C) بدون محافظ و کاملاً مجهز، به‌عنوان دوشاخه‌های ISDN و فیش‌های مدولار محافظت‌شده به عنوان «شاخه‌های اترنت» شناخته می‌شوند.

RJ45 به چه معناست؟
RJ45 فرم کوتاهی است که برای توصیف اتصال پلاگین استاندارد و پرکاربرد رایج شده است. مخفف RJ مخفف Registered Jack است. این به کار شرکت Bell Laboratories در ایالات متحده برمی گردد، که در دهه 1970 راه را از اتصالات تلفنی با کابل های پیچی به اتصالات استاندارد شده و به راحتی قابل اتصال که می تواند توسط افراد غیر حرفه ای استفاده شود، هموار کرد. به عنوان بخشی از این کار، انواع کانکتور RJ11، RJ14 و RJ25 ایجاد شد که در بخش تلفن رایج هستند، به عنوان مثال برای اتصال گوشی تلفن و دستگاه پایه. RJ45 عمدتاً در شبکه های پرسرعت (اترنت، اترنت صنعتی) استفاده می شود.

نام دوشاخه/سوکت برای مشخص کردن بیشتر کانکتورهای RJ استفاده می‌شود. این تعداد موقعیت های تماس (Position) و مخاطبین استفاده شده (Contacts) را نشان می دهد. نام 8P8C مربوط به یک رابط با 8 پین و 8 کابل است. مشاغل با مخاطبین کمتر از موقعیت های تماس موجود شناخته شده است. این شامل 6P4C برای کانکتور RJ14 است.

RJ45 - تمایز بین استفاده و استاندارد
برای درک درست عبارت RJ45، باید بین استاندارد و کاربرد زبان تمایز قائل شد. فقط یک کانکتور به نام RJ45S در واقع استاندارد شده است. پسوند S مخفف تک خط است. این یک کانکتور 8P8C در نسخه کلیدی است، یعنی با یک برآمدگی اضافی در کانتور محفظه که یک صورت جفت گیری غیرقابل انکار ایجاد می کند. این صورت جفت، ترکیب کانکتور RJ45S با سایر کانکتورهای 8P8C را غیرممکن می کند. قبل از معرفی اتصالات اینترنتی پرسرعت خانگی، RJ45S برای اتصالات مودم و داده ایجاد شد. از این برنامه، استفاده (از نظر فنی نادرست) RJ45 برای اتصالات اترنت مبتنی بر کانکتورهای 8P8C بدون کلید توسعه یافته است.

استانداردها برای تخصیص RJ45
استانداردهایی برای تخصیص RJ45 تنظیم شده است. TIA-568A (EIA/TIA-568A) و TIA-568B (EIA/TIA-568B) رایج هستند. مخفف TIA به انجمن صنعت مخابرات برمی گردد که در توسعه استانداردها نقش داشت. انجمن صنعت مخابرات، انجمنی جهانی متشکل از بیش از 400 موسسه و شرکت است. TIA-568A و TIA-568B برای تخصیص RJ45 در شبکه های اترنت و سیستم های تلفن دیجیتال استفاده می شود.

در اینجا طیف وسیعی از کابل های اترنت RJ45 Murrelektronik را پیدا خواهید کرد >>

کابل های RJ45 برای هر دو استاندارد تعریف شده و بر اساس رنگ مرتب شده اند. تفاوت در تعویض جفت سیم 2 و 3 است. کابل های پچ برای پل زدن بین خطوط RJ45 در دسترس هستند. کابل های RJ45 از هشت هسته تشکیل شده است. اینها به 4 جفت گروه بندی می شوند. جفت ها جفت های پیچ خورده هستند تا تداخل را کاهش دهند. کابل ها و کانکتورهای RJ45 نیز در نسخه محافظ موجود هستند.

آدرس IP ثابت یا آدرس IP پویا 

وقتی پهنای باند را سفارش می دهید، مخصوصاً برای مشاغل، باید بین آدرس IP ثابت یا پویا یکی را انتخاب کنید. آدرس IP استاتیک نیز اغلب آدرس IP ثابت نامیده می شود و آدرس IP پویا را می توان DHCP نیز نامید. در این مقاله تفاوت آنها را توضیح می دهیم و به شما در انتخاب کمک می کنیم.

آیا ابتدا یک دوره آموزشی خرابی در آدرس های IP به طور کلی می خواهید؟ در پست قبلی در مورد آدرس های IP و نحوه کار با آنها نوشتیم.

در آن پست، از جمله موارد زیر را مرور می کنیم:

آدرس IP چیست؟
چرا به آدرس IP نیاز دارید؟
IPv4 و IPv6 چیست؟
آدرس IP استاتیک را آدرس IP ثابت نیز می نامند
آدرس IP ثابت که به آن آدرس IP ثابت نیز می گویند، یک آدرس IP منحصر به فرد است که توسط ارائه دهنده اینترنت به شرکت اختصاص داده می شود. همانطور که از نام آن پیداست، آدرس همیشه از اعداد یکسانی تشکیل شده است و بنابراین تغییر نمی کند. اکثر اپراتورها در سوئد به مشتریان تجاری خود فرصتی برای خرید یک آدرس IP ثابت ارائه می دهند.

این عملیات شرکت است که تعیین می کند آیا یک آدرس IP ثابت مورد نیاز است یا خیر. به عنوان مثال، اگر شرکتی از وب سرورهای خود برای وب سایت شرکت استفاده می کند، ممکن است عاقلانه باشد که یک آدرس IP ثابت را انتخاب کنید، که در صورت نیاز به راه اندازی مجدد سرور یا قطعی، این آدرس تغییر نمی کند.

نکته! اگر قصد دارید پهنای باند را برای شرکت خود سفارش دهید، باید قبل از سفارش پهنای باند جدید، با مسئول سیستم فناوری اطلاعات شرکت بررسی کنید که آیا نیاز به IP ثابت وجود دارد یا خیر.

به آدرس های IP پویا DHCP نیز گفته می شود
DHCP مخفف Dynamic Host Configuration Protocol است و همانطور که از نامش پیداست، یک پروتکل شبکه ای است که به صورت پویا و خودکار آدرس های IP را در هنگام فعال شدن دستگاه ها به دستگاه های شما اختصاص می دهد. این آدرس‌ها هر بار که دستگاهی راه‌اندازی می‌شود، تجدید می‌شوند، بنابراین مانند آدرس‌های IP ثابت، همیشه از اعداد یکسانی تشکیل نمی‌شوند.

آیا باید آدرس IP استاتیک را انتخاب کنید یا آدرس IP پویا؟
در گذشته، مشترک شدن شرکت ها با آدرس IP ثابت رایج بود، اما این همیشه ضروری نیست. طبق معمول، این نیاز است که ابتدا حاکم است و سپس قیمت. با یک آدرس IP ثابت همیشه یک پنی اضافی هزینه می شود. این به این دلیل است که تعداد آدرس های IP ثابت موجود محدود است.

در اینجا به بررسی مزایا و معایب آدرس IP ثابت و آدرس IP پویا می پردازیم:

با آدرس های IP پویا، پیکربندی به صورت خودکار انجام می شود که راحت است. آدرس‌های IP ثابت اغلب باید به صورت دستی پیکربندی شوند، که اغلب مستلزم هزینه‌های اداری است و پیاده‌سازی آن زمان می‌برد.
ردیابی آدرس های IP استاتیک آسان تر است.
آدرس‌های IP استاتیک به تدابیر امنیتی بیشتری نسبت به آدرس‌های IP پویا نیاز دارند، زیرا در برابر حملات brute force آسیب‌پذیرتر هستند.
با آدرس IP پویا، ممکن است مشکلاتی در راه اندازی وب سرور وجود داشته باشد زیرا هر بار که دستگاه ها و سرورها خاموش و راه اندازی می شوند آدرس IP تغییر می کند. از طرف دیگر آدرس های IP ثابت، کار اجرای وب سرور خود را تسهیل می کند.
با یک آدرس IP پویا ارزان تر است، بنابراین اگر نیازی به آدرس IP ثابت نیست، ما یک آدرس IP پویا را توصیه می کنیم. همیشه پس انداز یک پنی خوب است.
پس چگونه می توانیم این مقاله را به روشی ساده در یک جدول خلاصه کنیم؟

شبکه های غیرفعال و فعال (اکتیو و پسیو)

امروز ما به اطلاعات بیشتر از همیشه دسترسی داریم. ما در دنیای دیجیتال زندگی می کنیم و پهنای باند چیزی است که دنیای دیجیتال را به وجود می آورد. شبکه‌های مس قدیمی توسط مشتریان مسکونی و تجاری مشمول مالیات می‌شوند. با این حال، شبکه‌های نوری غیرفعال (PON)، مانند Fiber-to-the-home (FTTH)، به طور فزاینده‌ای برای رفع نیازهای پهنای باند فعلی و آینده که شبکه‌های مس قدیمی نمی‌توانند از آن پشتیبانی کنند، استفاده می‌شود. قبل از معرفی PON، باید در مورد مبانی شبکه های غیرفعال و فعال صحبت کنیم.

انواع مختلفی از شبکه ها وجود دارند که انواع مختلفی از اطلاعات را حمل می کنند. با این حال، همه این شبکه های فردی را می توان در یکی از دو دسته قرار داد: اکتیو شبکه و پسیو شبکه ، غیرفعال یا فعال. یک شبکه غیرفعال از تجهیزات یا اجزای برقی برای دریافت سیگنال از یک مکان به مکان دیگر استفاده نمی کند. یک شبکه فعال از تجهیزات یا اجزای نیرومند برای هدایت سیگنال از یک مکان به مکان دیگر استفاده می کند. با توجه به رسانه های انتقال مورد استفاده در شبکه ها، شبکه های مس غیرفعال، شبکه های مسی فعال، شبکه های نوری غیرفعال و شبکه های نوری فعال وجود دارند.

شبکه مس غیرفعال (شبکه پسیو)

انواع مختلفی از شبکه های مس غیرفعال وجود دارد. با این حال، چیزی که تقریباً همه در مورد آن می‌دانند، شبکه تلویزیون کابلی خانگی (CATV) آنها است. در یک شبکه CATV مسی، ارائه دهنده کابل سیگنال را از طریق یک کابل کواکسیال به خانه تحویل می دهد. در ابتدایی ترین شبکه، کابل وارد خانه می شود و به یک تلویزیون هدایت می شود. با این حال، بسیاری از خانه ها فقط یک تلویزیون ندارند. برای خانه هایی با چندین تلویزیون، سیگنال ارائه دهنده کابل باید به گونه ای تقسیم شود که هر تلویزیون سیگنال را دریافت کند. تقسیم معمولاً با دستگاهی کم هزینه که معمولاً اسپلیتر نامیده می شود انجام می شود. اسپلیتر نیازی به برق ندارد. معمولاً یک ورودی دارد و ممکن است دو، سه، چهار یا چند خروجی داشته باشد. یک کابل جداگانه از اسپلیتر به هر تلویزیون هدایت می شود.

یکی از مشکلات این نوع شبکه از دست دادن قدرت سیگنال است. همانطور که سیگنال ارائه دهنده کابل تقسیم می شود و به چندین تلویزیون ارسال می شود، قدرت سیگنال به هر تلویزیون کاهش می یابد. اضافه کردن تعداد زیادی تلویزیون می تواند قدرت سیگنال را تا حدی کاهش دهد که هیچ یک از تلویزیون ها قدرت سیگنال کافی برای عملکرد صحیح را دریافت نکنند. هنگامی که این اتفاق می افتد، زمان آن است که به نصب یک شبکه CATV فعال نگاه کنید.

شبکه مسی فعال (اکتیو شبکه)

همانطور که شبکه های مس غیر فعال انواع زیادی دارند، شبکه های مسی فعال نیز انواع زیادی دارند. بخش قبلی بر روی یک شبکه غیرفعال CATV خانگی تمرکز داشت و اشاره کرد که تنها تعداد محدودی تلویزیون می توانند به این نوع شبکه متصل شوند. داشتن قدرت سیگنال کافی برای چندین تلویزیون (مثلاً یکی در هر اتاق) به یک شبکه فعال نیاز دارد.

در مثالی از یک شبکه CATV خانگی فعال، یک کابل وارد خانه شده و به یک تقویت کننده توزیع هدایت می شود. تقویت کننده توزیع سیگنال ارائه دهنده کابل را تقویت یا تقویت و تقسیم می کند. هر خروجی تقویت کننده توزیع دارای قدرت سیگنال تقریبا برابر با قدرت سیگنال در کابل ورودی ارائه دهنده کابل است. یک کابل جداگانه از تقویت کننده توزیع به هر تلویزیون هدایت می شود.

این نوع شبکه فعال بر مشکل قدرت سیگنال مرتبط با شبکه غیرفعال غلبه می کند. با این حال، سطحی از پیچیدگی را اضافه می کند و به قدرت نیاز دارد. اگر تقویت کننده توزیع خراب شود، همه تلویزیون ها سیگنال های خود را از دست می دهند. اگر آمپلی فایر توزیع به طور تصادفی قطع شود، همین امر صادق است: تمام تلویزیون های خانه فاقد سیگنال هستند.

شبکه نوری غیرفعال - پسیو

انواع مختلفی از شبکه های نوری غیرفعال (PON) وجود دارد. یکی از رایج ترین انواع آن بسیار شبیه به شبکه CATV غیرفعال است که در بالا توضیح داده شد. اما به جای کابل کواکسیال از فیبر نوری استفاده می شود. بسیاری از دستگاه های غیرفعال مختلف برای پشتیبانی از انواع توپولوژی های فیزیکی شبکه وجود دارد. کوپلرهای نوری هسته هر PON هستند. یک کوپلر نوری می‌تواند دو یا چند سیگنال نوری را در یک خروجی ترکیب کند، یا کوپلر می‌تواند یک ورودی نوری را بگیرد و آن را به دو یا چند خروجی جداگانه توزیع کند. در اینجا یک مثال از یک کوپلر 1×6 آورده شده است.این کوپلر یک سیگنال ورودی را به شش خروجی تقسیم می کند.

شکاف نوری 1×6 PLC-2

بسیاری از کوپلرهای نوری برای عملکرد دو جهته (BiDi) طراحی شده اند که به همان کوپلر اجازه می دهد تا برای ترکیب سیگنال ها یا تقسیم سیگنال ها استفاده شود. بنابراین، در یک کوپلر BiDi، هر پورت می تواند یک ورودی یا یک خروجی باشد. با این حال، برای یک برنامه PON، یک کوپلر نوری که برای تقسیم یک سیگنال استفاده می شود، ممکن است یک تقسیم کننده نوری نامیده شود.

در یک PON، ورودی به کوپلر به طور مساوی بین شش خروجی تقسیم می شود. داده هایی که ورودی کوپلر به هر خروجی فرستاده می شود، درست همانطور که سیگنال ارائه دهنده CATV به هر تلویزیون در شبکه مسی غیرفعال ارسال می شود. اگرچه هر خروجی همان اطلاعات ورودی را خواهد داشت، قدرت سیگنال بسته به تعداد خروجی ها کاهش می یابد. محدودیت محدودی در تعداد خروجی ها برای برنامه PON وجود دارد. به طور معمول محدودیت 32 است. با این حال، برخی از برنامه ها ممکن است بیشتر پشتیبانی کنند (تا 64 در FOCC).

شبکه نوری فعال - اکتیو

یک شبکه نوری فعال بسیار شبیه به شبکه CATV خانگی فعال است که در بالا توضیح داده شد. یک فیبر نوری به جای تقویت کننده توزیع به یک سوئیچ متصل می شود. سوئیچ داده ها را به هر کاربر جداگانه ارسال می کند. یک کابل جداگانه از سوییچ به هر کاربر جداگانه هدایت می شود. این نوع شبکه فعال بر مشکل قدرت سیگنال مرتبط با شبکه غیرفعال غلبه می کند. خرید تجهیزات شبکه با این حال، سطحی از پیچیدگی را اضافه می کند و به قدرت نیاز دارد. اگر تغییر ناموفق بود، همه کاربران دسترسی به داده های دریافتی را از دست خواهند داد. اگر سوئیچ برق را از دست بدهد، همین امر صادق است: جریان داده متوقف می شود. نکته: همچنین تقویت کننده های نوری در شبکه های نوری فعال (DWDM، CATV، SDH و غیره) برای تقویت سیگنال های نوری استفاده می شوند.

پشتیبانی شبکه

اگر یک راه‌اندازی ساده شبکه خانگی یا نصب شبکه جدید یا ارتقاء شبکه و پشتیبانی شبکه موجود نیاز داشته باشید، ما می‌توانیم کمک کنیم.

SIADVEN ما نیازهای شما را ارزیابی می کنیم و راه حل مقرون به صرفه ای را به شما پیشنهاد می کنیم که زیرساخت فعلی شما را به حداکثر برساند. آیا از قبل یک شبکه موجود دارید؟ ما می توانیم شبکه شما را حفظ و ارتقا دهیم یا آن را مطابق با نیازهای شما سفارشی کنیم.

خدمات نصب و راه اندازی شبکه

برنامه ریزی و طراحی

برنامه ریزی شبکه برای اطمینان از اتصال شبکه و کیفیت خدمات ضروری است. دانش ترکیبی ما از فناوری‌های شبکه و الزامات تجاری به ما امکان می‌دهد شبکه‌های جدید را برنامه‌ریزی کنیم و شبکه‌های موجود را بهبود بخشیم.

SIADVEN به طور مشترک برای درک کامل استراتژی فعلی و نیازهای شبکه آینده شما کار می کند. پس از آن، ما بر اساس نیازهای فعلی و آتی کسب و کار شما، یک طرح شبکه بلندمدت با تجهیزات شبکه لازم، ظرفیت مورد نیاز و قابلیت های خدمات ایجاد می کنیم. مهندسان SIADVEN به شما کمک می کنند تا ظرفیت نصب شده را به حداکثر برسانید و هزینه های عملیاتی را به حداقل برسانید.

پیکربندی شبکه سیمی و بی سیم

شبکه بی سیم یکی از جذاب ترین فناوری هایی است که در ده سال اخیر محقق شده است. در واقع، تقریباً تمام لپ‌تاپ‌های موجود در بازار امروزی دارای وای‌فای داخلی هستند. نصب روتر بی سیم با دسترسی به اینترنت پرسرعت، انتقال فایل و سایر مزایای یک شبکه سیمی سنتی، اتصال را در هر نقطه از خانه یا کسب و کار شما گسترش می دهد.

آیا گیج شده اید که از کدام فناوری 802.1X استفاده کنید...!! فقط صحبت از بیت ریت و کارایی و فرکانس باعث شک و شبهه بیشتر میشه...!! نگران نباشید. ما تکنولوژی مناسب را برای حداکثر پوشش و قابلیت اطمینان در اختیار شما قرار خواهیم داد.

خدمات و پشتیبانی شبکه

ما خدمات پشتیبانی از راه دور و در محل را برای آن دسته از شرکت‌هایی که کارکنان فناوری اطلاعات کامل در دسترس ندارند، ارائه می‌کنیم. ما می‌توانیم بررسی‌های منظم تعمیر و نگهداری شبکه را برنامه‌ریزی کنیم تا سیستم‌های شبکه شما کارآمد و قابل اعتماد کار کنند. علاوه بر این، ما می‌توانیم با نصب سخت‌افزار و نرم‌افزار جدید به گسترش پوشش شبکه کمک کنیم تا از ویژگی‌های امنیتی جدید و سرعت دسترسی استفاده کنیم.

خدمات پشتیبانی از راه دور ما برای حل فوری مشکلات بدون متحمل شدن هزینه های سفر و تاخیر در خدمات مفید است.

راه حل های دسترسی از راه دور

شبکه خصوصی مجازی یا VPN (مخفف انگلیسی شبکه خصوصی مجازی)، فناوری است که امکان گسترش شبکه عمومی یا کنترل نشده مانند اینترنت را می دهد.

مثال‌های رایج عبارتند از امکان اتصال دو یا چند شعبه یک شرکت با استفاده از اینترنت به‌عنوان یک پیوند، به اعضای تیم پشتیبانی فنی اجازه می‌دهد از خانه به مرکز رایانه متصل شوند یا به کاربر اجازه می‌دهد از یک مکان راه دور به رایانه خانگی خود دسترسی داشته باشد. مانند هتل. همه اینها با استفاده از زیرساخت اینترنت.

امنیت شبکه

مدیریت امنیت شبکه های کامپیوتری و سرور برای همه انواع موقعیت ها متفاوت است. یک خانه یا دفتر کوچک ممکن است فقط به حفاظت اولیه نیاز داشته باشد، در حالی که مشاغل بزرگ به نرم افزار و سخت افزار پیشرفته تری برای جلوگیری از حملات هکرها، ویروس ها، هرزنامه ها و برنامه های مخرب نیاز دارند.
در اینجا برخی از اشتباهات رایج امنیت شبکه آورده شده است:

نادیده گرفتن وصله های امنیتی
عدم به روز رسانی آنتی ویروس و جاسوس افزار.
رمزهای عبور نامناسب یا ساده شده
عدم وجود نسخه پشتیبان

خدمات امنیتی ما از ممیزی اولیه تا پیاده سازی و پیکربندی اقدامات امنیتی موثر برای محافظت از دسترسی به شبکه را شامل می شود.

خدمات شبکه

در حال حاضر، توسعه اینترنت، برنامه های کاربردی متعدد و ابزارهای اطلاعاتی در هر دو سطح کسب و کار و کاربر توانسته اند بر نحوه کار و ارتباط تأثیر بگذارند زیرا ارتباطات و فرآیندهای تجاری را بهینه می کنند. خدمات شبکه مسئول تضمین چنین ارتباطی و جلوگیری از خرابی در برنامه هستند.

بر خلاف سایر سیستم هایی که برای مدیریت ارتباطات طراحی شده اند، خدمات شبکه زیرساختی است که در یک برنامه کاربردی توسعه یافته است که اجازه می دهد تا تعاملات برنامه برای به اشتراک گذاری اطلاعات و منابع ثبت شود. آنها معمولاً در یک یا چند فایروال سرور نصب می شوند و از طریق کابل به هاب مرکزی یا دستگاه های بی سیم به دو یا چند رایانه متصل می شوند.

به همین ترتیب، خدمات شبکه به سیستم هایی در شبکه نیاز دارند که ظرفیت کارکردن به عنوان سرور را داشته باشند. سرورها و سرویس‌های شبکه، سیستم‌عامل‌های شبکه‌ای هستند که از مجموعه‌ای از برنامه‌ها تشکیل شده‌اند که امکان مدیریت و کنترل دستگاه‌های شبکه را توسط چندین کاربر فراهم می‌کنند.

مزایای استفاده از خدمات شبکه

- ارتباط را تسهیل می کند.
- بهبود رقابت و کارایی
- بهبود در مدیریت برنامه را فراهم می کند.
- زمان پاسخگویی را کاهش می دهد.
- سهولت استفاده بیشتر
- این یک سیستم بسیار امن تر است.
- یکپارچه سازی داده ها بیشتر
- کاهش هزینه در فرآیندهای داده

پر استفاده ترین سرویس های شبکه کدامند؟

پروتکل پیکربندی میزبان پویا (DHCP): یک پروتکل شبکه سرویس گیرنده/سرور است که به طور خودکار یک میزبان IP پروتکل اینترنت را ارائه می دهد. به همین ترتیب، می توان آن را به عنوان یک توسعه دهنده پروتکل BOOTP توصیف کرد که مدیریت آدرس های IP را تسهیل می کند. این نوع پروتکل برای پیکربندی پارامترهای TCP/IP و ارائه این اطلاعات به هاست (سرورها) در شبکه ایده آل است.

پروتکل پیکربندی میزبان پویا (DHCP) برای کنترل تنظیمات شبکه مشتری به روشی سریع و راحت مفید است. هنگام پیکربندی سیستم کلاینت، مدیر می تواند اطلاعات را با انتخاب پروتکل DHCP بدون نیاز به تعیین آدرس IP، ماسک شبکه، دروازه پیش فرض یا سرورهای DNS بازیابی کند.

به همین ترتیب، زمانی که مدیران می‌خواهند آدرس‌های IP را تغییر دهند، بسیار مفید هستند، زیرا به آنها اجازه می‌دهند تا آدرس‌های قابل اعتماد پیکربندی شوند و خطاها در پیکربندی دستی، مانند خطاهای تایپی، یا تضادهای آدرس ایجاد شده توسط تخصیص یک آدرس IP به حداقل برسد. در نهایت، آنها مدیریت شبکه را از طریق پیکربندی متمرکز و خودکار TCP/IP ترویج می کنند.

پروتکل مدیریت شبکه ساده (SNMP): یک پروتکل لایه کاربردی است که امکان تبادل اطلاعات مدیریتی بین دستگاه های شبکه را فراهم می کند. این پروتکل بخشی از (TCP/IP) است و به دلیل توانایی آن در مدیریت و نظارت بر عناصر شبکه به طور گسترده پذیرفته شده است. اکثر عناصر شبکه با یک عامل SNMP همراه هستند که برای برقراری ارتباط با سیستم مدیریت شبکه (NMS) پیکربندی و فعال شده است.

سیستم مدیریت شبکه SNMP امکان ارتباط با دستگاه های شبکه را که توسط عامل SNMP گنجانده شده است را فراهم می کند. به طور کلی از این نوع سیستم برای اجرای یک یا چند سیستم مدیریت شبکه استفاده می شود. وظایف اصلی مدیر SNMP عبارتند از:

- نماینده مشاوره
- به شما امکان می دهد پاسخ هایی را از نمایندگان دریافت کنید
– تنظیم متغیرها در agents

پروتکل انتقال فایل (FTP): به شما این امکان را می دهد که فایل ها را از یک مکان در شبکه به مکان دیگر به طور موثر و مستقل از سیستم فایل هر رایانه منتقل کنید. پروتکل انتقال فایل FTP یک مدل سرویس گیرنده-سرور است که در آن فایل ها از یک سرویس گیرنده FTP به یک سرور FTP آپلود می شوند و امکان دسترسی به مشتریان را فراهم می کند.

سرور FTP از طریق دیمونی کار می کند که درخواست های مشتری را اجرا می کند. هنگامی که یک درخواست از مشتری دریافت می کند، برنامه یک سیگنال جلسه کنترل را پیکربندی می کند که یک جلسه درخواست می کند و سپس اتصال را برقرار می کند.

اگر می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد انواع خدمات شبکه و مزایای شبکه های ارتباطی در کسب و کار خود به دست آورید، از وب سایت ما دریغ نکنید: شرکت خدمات شبکه پیشگامان ویرا نوین